kokiet (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. mężczyzna odznaczający się kokieterią, zalotny^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kokiet	kokieci
dopełniacz	kokieta	kokietów
celownik	kokietowi	kokietom
biernik	kokieta	kokietów
narzędnik	kokietem	kokietami
miejscownik	kokiecie	kokietach
wołacz	kokiecie	kokieci
depr. M. i W. lm: (te) kokiety

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kobieciarz, nadskakiwacz, uwodziciel, wielbiciel, zalotnik; pot. babiarz, czaruś, podrywacz; żart. absztyfikant, amant, galopant, wzdychacz; iron. bawidamek; żart. pożeracz damskich serc, pożeracz niewieścich serc; książk. casanova, donżuan, flirciarz, playboy; książk. lew salonowy; książk. pogard. lowelas; przest. bałamutnik, bałamut

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mężczyzna

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kokieteria ż, kokieteryjność ż, kokietliwość ż, kokietowanie n

forma żeńska kokietka

czas. kokietować ndk.

przym. kokieteryjny, kokietliwy

przysł. kokieteryjnie, kokietliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. coquet → zalotnik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: