kokarda (język polski)

kokarda (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔˈkarda], AS: [kokarda] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rodzaj ozdoby, zawiązana wstążka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kokarda	kokardy
dopełniacz	kokardy	kokard
celownik	kokardzie	kokardom
biernik	kokardę	kokardy
narzędnik	kokardą	kokardami
miejscownik	kokardzie	kokardach
wołacz	kokardo	kokardy

przykłady:

(1.1) Mama zawiązała córce na głowie piękną, czerwoną kokardę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wiązać / zawiązać / zawiązywać / rozwiązywać / rozwiązać kokardę • kokarda narodowa

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) szlajfa, gw. (Śląsk Cieszyński) kistka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kokardonik m

zdrobn. kokardka ż

przym. kokardowy, kokardkowy

związki frazeologiczne:

mieć po kokardę

etymologia:

(1.1) franc. cocarde^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bow
• białoruski: (1.1) бант m
• francuski: (1.1) cocarde ż
• hiszpański: (1.1) lazo m, moña ż
• kaszubski: (1.1) kruta ż
• nowogrecki: (1.1) κονκάρδα ż, κογκάρδα ż, φιόγκος m
• rosyjski: (1.1) бант m
• ukraiński: (1.1) бант m
• węgierski: (1.1) kokárda

źródła: