klasyczność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyczne; cecha tych, którzy są klasyczni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klasyczność klasyczności dopełniacz klasyczności klasyczności celownik klasyczności klasycznościom biernik klasyczność klasyczności narzędnik klasycznością klasycznościami miejscownik klasyczności klasycznościach wołacz klasyczności klasyczności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) klasyczność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. klasyka ż, klasycyzm m
- przym. klasyczny, klasycystyczny
- przysł. klasycznie, klasycystycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. klasyczny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- chorwacki: (1.1) klàsičnōst ż
- serbski: (1.1) кла̀сично̄ст ż
- słoweński: (1.1) klasičnost ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.