klaffen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈklafn̩]
-
- znaczenia:
czasownik słaby
- (1.1) tworzyć szerokie bruzdy, rozwierać się
- odmiana:
- (1.1)[1] klaff|en (klafft), klaffte, geklafft (haben)
- przykłady:
- (1.1) In ihrem Oberarm klaffte eine tiefe Wunde. → Na jej ramieniu ziała głęboka rana.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Klaffen n, Klaff m
- przym. klafend
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.