kima (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈcĩma], AS: [ḱĩma], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. sen, drzemka, spanie[1]
(1.2) gw. uczn. coś nieciekawego, nuda
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kimono
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. kimać
związki frazeologiczne:
etymologia:
zob. kimać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 132.

kima (język baskijski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) grzywa[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. kimatu
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kima (język suahili)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, klasa 7/8

(1.1) kulin. pulpet
(1.2) spoż. mięso mielone
(1.3) zakres, miara, wartość
(1.4) zool. koczkodan
odmiana:
(1.1-4) lp kima (klasa 7); lm vima (klasa 8)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.