karuk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkaruk], AS: [karuk]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) klej otrzymywany z pęcherzy rybnych, odpadków skór, rogów, kości zwierzęcych[1]; zob. też karuk w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karuk karuki dopełniacz karuku karuków celownik karukowi karukom biernik karuk karuki narzędnik karukiem karukami miejscownik karuku karukach wołacz karuku karuki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. кару́к, ukr. карю́к < ros. карлу́к[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) isinglass
- bułgarski: (1.1) туткал m
- hiszpański: (1.1) cola de pescado ż, colapez ż, colapiscis ż
- niemiecki: (1.1) Hausenblase ż
- nowogrecki: (1.1) ψαρόκολλα ż, ιχθυόκολλα ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.