kantabryjski (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Kantabrią, dotyczący Kantabrii, pochodzący z Kantabrii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język romański używany w Kantabrii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kantabryjski		kantabryjska	kantabryjskie	kantabryjscy	kantabryjskie
dopełniacz	kantabryjskiego		kantabryjskiej	kantabryjskiego	kantabryjskich
celownik	kantabryjskiemu		kantabryjskiej	kantabryjskiemu	kantabryjskim
biernik	kantabryjskiego	kantabryjski	kantabryjską	kantabryjskie	kantabryjskich	kantabryjskie
narzędnik	kantabryjskim		kantabryjską	kantabryjskim	kantabryjskimi
miejscownik	kantabryjskim		kantabryjskiej	kantabryjskim	kantabryjskich
wołacz	kantabryjski		kantabryjska	kantabryjskie	kantabryjscy	kantabryjskie
nie stopniuje się

(2.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kantabryjski
dopełniacz	kantabryjskiego
celownik	kantabryjskiemu
biernik	kantabryjski
narzędnik	kantabryjskim
miejscownik	kantabryjskim
wołacz	kantabryjski

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) wojna kantabryjska • Góry Kantabryjskie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) język

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kantabria ż, Kantabryjczyk mos, Kantabryjka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Kantabria + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Cantabrian; (2.1) Cantabrian
• baskijski: (1.1) kantabriar
• czeski: (1.1) kantaberský
• francuski: (1.1) cantabrique
• hiszpański: (1.1) cántabro
• niemiecki: (1.1) kantabrisch
• portugalski: (1.1) cantábrico
• rosyjski: (1.1) кантабрийский
• słowacki: (1.1) kantábrijský
• włoski: (1.1) cantabrico; (2.1) cantabrico

źródła: