kanonier (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. żołnierz obsługujący działo, szeregowiec artylerii[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) artylerzysta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanonista mos, kanon mrz, kanonierka ż
przym. kanonierski
czas. kanonować
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. canonier
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanonier” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

kanonier (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) wojsk. pot.[1] kanonier[1], artylerzysta[1]
(1.2) sport. ekspr. strzelec
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) delostrelec m
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanonierka ż
przym. kanoniersky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 305.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.