kandydowanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkãndɨdɔˈvãɲɛ], AS: [kãndydovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od kandydować
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik kandydowanie dopełniacz kandydowania celownik kandydowaniu biernik kandydowanie narzędnik kandydowaniem miejscownik kandydowaniu wołacz kandydowanie - przykłady:
- (1.1) …nie dość, że w sprawie swojego kandydowania na rzecznika praw dziecka (dzięki Bogu nim nie została!) łgała jak z nut, to na dodatek jest przewrażliwioną na swym punkcie skarżypytą![1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niekandydowanie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kandydat m, kandydacik m, kandydatka ż, kandydatura ż
- czas. kandydować dk.
- przym. kandydacki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- szwedzki: (1.1) kandidering w
- źródła:
- ↑ Jaha, Babsztyl łże i skarży dziennikarzy, „Super Express”, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.