kańczug (język polski)
kańczug (1.1)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈkãj̃n͇ʧ̑uk], AS: [kãĩ ̯ṇčuk], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• rozs. artyk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rodzaj bicza z plecionego rzemienia osadzonego na krótkiej rękojeści[1]; zob. też kańczug w Wikipedii
- (1.2) uderzenie kańczugiem (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kańczug kańczugi dopełniacz kańczuga kańczugów celownik kańczugowi kańczugom biernik kańczug kańczugi narzędnik kańczugiem kańczugami miejscownik kańczugu kańczugach wołacz kańczugu kańczugi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Kańczuga ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cat o' nine tails, cat
- szwedzki: (1.1) niosvansad katt w, katt w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.