kłopotać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakłopotać)

(1.1) sprawiać kłopot

czasownik zwrotny niedokonany kłopotać się (dk. zakłopotać się)

(2.1) być w trosce i / lub zmartwieniu o coś
odmiana:
(1.1) koniugacja IX, kłopoczę / kłopocę[1][2][3], lub
(2.1) lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) martwić, niepokoić, trapić
(2.1) dbać, martwić się, niepokoić się, stresować się, troszczyć się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kłopot mrz, kłopotanie n
przym. kłopotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kłopotać się” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kłopotać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kłopotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.