kącik (język polski)
kącik (1.4) oka
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔ̃ɲʨ̑ik], AS: [kõńćik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: kąt
- (1.2) rubryka w piśmie poświęcona określonej tematyce
- (1.3) miejsce w pomieszczeniu dostosowane do wykonywania określonych czynności
- (1.4) wgłębienia w bokach ust i oczu
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kącik kąciki dopełniacz kącika kącików celownik kącikowi kącikom biernik kącik kąciki narzędnik kącikiem kącikami miejscownik kąciku kącikach wołacz kąciku kąciki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.4) kącik ust
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kątek mrz, kąt m, kątownica ż, kątownik m
- przym. kątowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) куточак m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.