jasnota (język polski)

jasnoty (1.2)
wymowa:
, IPA: [jasˈnɔta], AS: [i ̯asnota]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Lamium L.[1], rodzaj roślin z rodzaju jasnotowatych
(1.2) bot. roślina z rodzaju jasnota (1.1)
(1.3) jasność, jaśń, istność jasna[2], coś jasnego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pejor. osoba, która dobrze widzi
(2.2) pot. osoba bez wad wzroku
(2.3) obraź. jasnowidz
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) jasnota biała[3] • jasnota plamista[3] • jasnota purpurowa[3]
synonimy:
(1.2) lud. głucha pokrzywa[3], martwa pokrzywa[3], medunka[3], midunka[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jasność ż, jasnotowate nmos, jaśnienie n, pojaśnienie n, jasne n, jasnotowce nmos
czas. jaśnieć ndk., pojaśnieć dk.
przym. jasny, jaśniutki, rzad. jasnowaty
przysł. jasnotowy, jasno
tem. słow. jasno-
wykrz. jasne
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.3) pol. jasny + -ota[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Lamium” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Jasnota” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 141.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 95.
  4. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 256.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.