jaśniutki (język polski)
- wymowa:
- IPA: [jäɕˈɲutʲci], AS: [i ̯äśńutʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zdrobn. od: jasny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik jaśniutki jaśniutka jaśniutkie jaśniutcy jaśniutkie dopełniacz jaśniutkiego jaśniutkiej jaśniutkiego jaśniutkich celownik jaśniutkiemu jaśniutkiej jaśniutkiemu jaśniutkim biernik jaśniutkiego jaśniutki jaśniutką jaśniutkie jaśniutkich jaśniutkie narzędnik jaśniutkim jaśniutką jaśniutkim jaśniutkimi miejscownik jaśniutkim jaśniutkiej jaśniutkim jaśniutkich wołacz jaśniutki jaśniutka jaśniutkie jaśniutcy jaśniutkie - przykłady:
- (1.1) Potem potrząsnęła nieporządną grzywą jaśniutkich jak słoma włosów, nieposłusznymi pasemkami spadających na brwi[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jasny
- rzecz. jasnota ż, jasność ż, jasne n
- przysł. jasno
- wykrz. jasne
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- wilamowski: (1.1) łihtła
- źródła:
- ↑ Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.