imputacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩmpuˈtaʦ̑ʲja], AS: [ĩmputacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) posądzenie, przypisanie komuś złych intencji
- (1.2) mat. uzupełnienie brakujących danych przez wartości sztucznie skonstruowane, np. przez średnią danej zmiennej, w celu zastosowania metod statystycznych wymagających pełnych danych; zob. też imputacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik imputacja imputacje dopełniacz imputacji imputacji / przest. imputacyj[1] celownik imputacji imputacjom biernik imputację imputacje narzędnik imputacją imputacjami miejscownik imputacji imputacjach wołacz imputacjo imputacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. imputować ndk.
- rzecz. imputowanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. imputatio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) imputation
- źródła:
- ↑
Hasło „imputacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.