hoch (język czeski)

wymowa:

IPA: [ɦɔx] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) chłopiec, chłopak

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hoch	hoši
dopełniacz	hocha	hochů
celownik	hochovi / hochu	hochům
biernik	hocha	hochy
wołacz	hochu	hochy
miejscownik	hochovi / hochu	hoších
narzędnik	hochem	hochy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

hoch (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [hoːx] IPA: [ˈhøːɐ̯]IPA: [ˈhøːçstn̩]

​ ​ ​ ​ wymowa austriacka

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wysoki

(1.2) daleko posunięty, zaawansowany

w funkcji przysłówka^[1]

(2.1) wysoko

przysłówek

(3.1) do góry, na górę

(3.2) mat. do potęgi

temat słowotwórczy

(4.1) w złożeniach wysoce, do góry

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der hohe ein hoher hoher	die hohe eine hohe hohe	das hohe ein hohes hohes	die hohen hohen hohe
Gen.	słaba mieszana mocna	des hohen eines hohen hohen	der hohen einer hohen hoher	des hohen eines hohen hohen	der hohen hohen hoher
Dat.	słaba mieszana mocna	dem hohen einem hohen hohem	der hohen einer hohen hoher	dem hohen einem hohen hohem	den hohen hohen hohen
Akk.	słaba mieszana mocna	den hohen einen hohen hohen	die hohe eine hohe hohe	das hohe ein hohes hohes	die hohen hohen hohe
stopień wyższy (Komparativ) höher- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der höhere ein höherer höherer die höhere eine höhere höhere das höhere ein höheres höheres die höheren höheren höhere Gen. słaba mieszana mocna des höheren eines höheren höheren der höheren einer höheren höherer des höheren eines höheren höheren der höheren höheren höherer Dat. słaba mieszana mocna dem höheren einem höheren höherem der höheren einer höheren höherer dem höheren einem höheren höherem den höheren höheren höheren Akk. słaba mieszana mocna den höheren einen höheren höheren die höhere eine höhere höhere das höhere ein höheres höheres die höheren höheren höhere
stopień najwyższy (Superlativ) höchst- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der höchste ein höchster höchster die höchste eine höchste höchste das höchste ein höchstes höchstes die höchsten höchsten höchste Gen. słaba mieszana mocna des höchsten eines höchsten höchsten der höchsten einer höchsten höchster des höchsten eines höchsten höchsten der höchsten höchsten höchster Dat. słaba mieszana mocna dem höchsten einem höchsten höchstem der höchsten einer höchsten höchster dem höchsten einem höchsten höchstem den höchsten höchsten höchsten Akk. słaba mieszana mocna den höchsten einen höchsten höchsten die höchste eine höchste höchste das höchste ein höchstes höchstes die höchsten höchsten höchste

(2.1) nieodm.; st. wyższy höher; st. najwyższy am höchsten

przykłady:

(3.2) Zwei hoch drei ist acht. → Dwa do potęgi trzeciej jest osiem.

składnia:

(4.1) w złożeniach hoch + czas./przym. (np. hochheben, hochbegabt)

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niedrig

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Hoch n, Höhe ż

przym. höher

tem. słow. Höhe

związki frazeologiczne:

hoch und heilig • Hände hoch!

etymologia:

uwagi:

źródła: