hitta (język farerski)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
hitta (język szwedzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) znajdować[1]
- odmiana:
- (1.1) att hitta, hittar, hittade, hittat, hitta!
- przykłady:
- (1.1) En treårig pojke hittades i parken. → W parku znaleziono trzyletniego chłopca.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) hitta på
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- även en blind höna kan hitta ett korn
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 197.
hitta (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- hüta
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) pasące się bydło doglądać, aby nie czyniły szkody, paść krowy[1][2]
- odmiana:
- (1.1) czas przeszły prosty hu̇tt, imiesłów czasu przeszłego gəhu̇tt
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. hittveriḱ n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 300. - ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 198.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.