genetyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡɛ̃ˈnɛtɨka], AS: [gẽnetyka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na 3 syl. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziedzina naukowa zajmująca się badaniami nad dziedzicznością; zob. też genetyka w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: genetyk

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	genetyka	genetyki
dopełniacz	genetyki	genetyk
celownik	genetyce	genetykom
biernik	genetykę	genetyki
narzędnik	genetyką	genetykami
miejscownik	genetyce	genetykach
wołacz	genetyko	genetyki

przykłady:

(1.1) Do Warszawy przyjechali specjaliści z wielu ośrodków zajmujących się genetyką.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) biologia

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gen m, genetyk m

przym. genetyczny, genetycznie, genowy

przysł. genetycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Genetik, ang. genetics^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) genetics
• arabski: (1.1) علم الوراثة
• baskijski: (1.1) genetika
• białoruski: (1.1) генетыка ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) генэтыка ż
• bułgarski: (1.1) генетика ż
• czeski: (1.1) genetika ż
• duński: (1.1) genetik w
• francuski: (1.1) génétique ż
• galicyjski: (1.1) xenética ż
• hiszpański: (1.1) genética ż
• japoński: (1.1) 遺伝学(いでんがく)
• kaszubski: (1.1) genetika ż
• niemiecki: (1.1) Genetik ż
• norweski (bokmål): (1.1) genetikk m
• norweski (nynorsk): (1.1) genetikk m
• nowogrecki: (1.1) γενετική ż
• rosyjski: (1.1) генетика ż
• szwedzki: (1.1) genetik w
• ukraiński: (1.1) генетика ż
• węgierski: (1.1) genetika
• włoski: (1.1) genetica ż

źródła: