flanka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈflãnka], AS: [flãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wojsk. skrzydło szyku wojskowego
- (1.2) boczna wieża twierdzy
- (1.3) sport. boczna część boiska
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik flanka flanki dopełniacz flanki flank / flanek celownik flance flankom biernik flankę flanki narzędnik flanką flankami miejscownik flance flankach wołacz flanko flanki - przykłady:
- (1.1) Dwie dywizje wyszły na naszą flankę.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1) flank
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. flankier m
- czas. flankować ndk.
- przym. flankowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Flanke < franc. flanc[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) фланг m
- duński: (1.1) flanke w; (1.3) flanke w
- źródła:
flanka (esperanto)
przymiotnik
- (1.1) boczny
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo flanka flankaj akuzativo flankan flankajn - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. flanko
- przysł. flanke
- czas. flanki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.