erudyta (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛruˈdɨta], AS: [erudyta], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek posiadający szeroką wiedzę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik erudyta erudyci dopełniacz erudyty erudytów celownik erudycie erudytom biernik erudytę erudytów narzędnik erudytą erudytami miejscownik erudycie erudytach wołacz erudyto erudyci - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) chodząca encyklopedia, człowiek renesansu, encyklopedysta, omnibus, polihistor; żart. uczony w piśmie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. erudycja ż, erudycyjność ż
- forma żeńska erudytka ż
- przym. erudycyjny
- przysł. erudycyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. érudit < łac. eruditus[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) عليم m
- białoruski: (1.1) эрудыт m
- esperanto: (1.1) erudito, erudiciulo
- francuski: (1.1) érudit m
- interlingua: (1.1) erudito
- jidysz: (1.1) ידען m (jadn)
- niemiecki: (1.1) przest. Erudit m
- rosyjski: (1.1) эрудит m
- ukraiński: (1.1) ерудит m
- włoski: (1.1) erudito m
- źródła:
- ↑ Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.