epik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) liter. twórca epiki^[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: epika

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epik	epicy
dopełniacz	epika	epików
celownik	epikowi	epikom
biernik	epika	epików
narzędnik	epikiem	epikami
miejscownik	epiku	epikach
wołacz	epiku	epicy
depr. M. i W. lm: (te) epiki

przykłady:

(1.1) Zdaniem Hezjoda, greckiego epika, Kalipso urodziła Odyseuszowi dwójkę dzieci, Nausitusa i Nausinusa.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epika ż, epickość ż

przym. epicki, epiczny

przysł. epicko

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. epicus < gr. ἐπικός < gr. ἔπος → słowo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epicist
• bułgarski: (1.1) епик m
• fiński: (1.1) eepikko
• łaciński: (1.1) poeta epicus m
• niemiecki: (1.1) Epiker m, Erzähler m
• portugalski: (1.1) épico m
• słowacki: (1.1) epik m
• włoski: (1.1) poeta epico m

źródła:

epik (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) liter. epik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epika ż, epickosť ż

przym. epický

przysł. epicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: