emitent (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɛ̃ˈmʲitɛ̃nt], AS: [ẽmʹitẽnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ekon. podmiot emitujący papiery wartościowe (np. akcje, obligacje itp.)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik emitent emitenci dopełniacz emitenta emitentów celownik emitentowi emitentom biernik emitenta emitentów narzędnik emitentem emitentami miejscownik emitencie emitentach wołacz emitencie emitenci depr. M. i W. lm: (te) emitenty[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. emisja ż, emitowanie n
- czas. emitować ndk.
- przym. emisyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) issuer
- czeski: (1.1) emitent m
- hiszpański: (1.1) emisor m
- nowogrecki: (1.1) εκδότης m
- słowacki: (1.1) emitent m
- źródła:
- ↑
Hasło „emitent” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
emitent (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) ekon. emitent
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.