elektryk (język polski)

elektryk (1.1)
elektryk (2.1)
wymowa:
IPA: [ɛˈlɛktrɨk], AS: [elektryk]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się urządzeniami elektrycznymi
(1.2) specjalista z zakresu elektryki

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) środ. muz. gitara elektryczna
(2.2) środ. elektroniczny papieros
(2.3) środ. mot. samochód elektryczny
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-3)
przykłady:
(1.1) Zgasło światło. Trzeba wezwać elektryka.
(2.1) Patryk gra na elektryku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. elektryka ż, elektryczność ż, elektrownia ż, elektryfikacja ż, elektryfikowanie n, zelektryfikowanie n
forma żeńska elektryczka ż
zdrobn. elektryczek m
czas. elektryfikować ndk., zelektryfikować dk.
przym. elektryczny
przysł. elektrycznie
związki frazeologiczne:
elektryka prąd nie tyka
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gitara elektryczna
źródła:

elektryk (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) elektryka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.