ekstrapolacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛkstrapɔˈlaʦ̑ʲja], AS: [ekstrapolacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) prognozowanie przebiegu wydarzeń na podstawie znajomości analogicznych zjawisk

(1.2) mat. wyznaczanie wartości funkcji poza przedziałem, w którym wartości tej funkcji są znane

(1.3) rezultat ekstrapolacji (1.1)

(1.4) rezultat ekstrapolacji (1.2)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ekstrapolacja
dopełniacz	ekstrapolacji
celownik	ekstrapolacji
biernik	ekstrapolację
narzędnik	ekstrapolacją
miejscownik	ekstrapolacji
wołacz	ekstrapolacjo

(1.3-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ekstrapolacja	ekstrapolacje
dopełniacz	ekstrapolacji	ekstrapolacji
celownik	ekstrapolacji	ekstrapolacjom
biernik	ekstrapolację	ekstrapolacje
narzędnik	ekstrapolacją	ekstrapolacjami
miejscownik	ekstrapolacji	ekstrapolacjach
wołacz	ekstrapolacjo	ekstrapolacje

przykłady:

(1.3) Te dwie ekstrapolacje, wykonane przez różnych analityków, mają diametralnie różną wymowę.

składnia:

kolokacje:

(1.2) ekstrapolacja statystyczna

synonimy:

(1.1) prognoza, przewidywanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ekstrapolacyjny

czas. ekstrapolować

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. extrapolation

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) extrapolation; (1.2) extrapolation; (1.3) extrapolation
• bułgarski: (1.1) екстраполация ż; (1.2) екстраполация ż
• fiński: (1.1) ekstrapolaatio; (1.2) ekstrapolaatio
• francuski: (1.1) extrapolation ż
• hiszpański: (1.1) extrapolación ż; (1.2) extrapolación ż
• interlingua: (1.1) extrapolation; (1.2) extrapolation
• niderlandzki: (1.1) extrapolatie; (1.2) extrapolatie
• nowogrecki: (1.1) παρεκβολή ż, συμπερασματική εξαγωγή ż, επέκταση ż; (1.2) παρεκβολή ż
• szwedzki: (1.1) extrapolation w, prognos w, framskrivning w; (1.2) extrapolering w; (1.3) extrapolation w, prognos w, framskrivning w

źródła: