ekliptyka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɛkˈlʲiptɨka], AS: [eklʹiptyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) astr. koło na sferze niebieskiej, wyznaczone przez pozorną, obserwowaną z Ziemi drogę Słońca na niebie; zob. też ekliptyka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ekliptyka dopełniacz ekliptyki celownik ekliptyce biernik ekliptykę narzędnik ekliptyką miejscownik ekliptyce wołacz ekliptyko - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. ekliptyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. écliptique < p.łac. eclipticus < gr. ἐκλειπτικός (ekleiptikós)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ecliptic
- baskijski: (1.1) ekliptika
- białoruski: (1.1) экліптыка ż
- bułgarski: (1.1) еклиптика ż
- esperanto: (1.1) ekliptiko
- hiszpański: (1.1) eclíptica ż
- kataloński: (1.1) eclíptica ż
- niemiecki: (1.1) Ekliptik ż
- nowogrecki: (1.1) εκλειπτική ż
- rosyjski: (1.1) эклиптика ż
- szwedzki: (1.1) ekliptika w
- ukraiński: (1.1) екліптика ż
- węgierski: (1.1) ekliptika
- włoski: (1.1) eclittica ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.