egzystencjalizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌɛɡzɨstɛ̃nˈʦ̑ʲjalʲism̥], AS: [egzystẽncʹi ̯alʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. współczesny kierunek filozoficzny, którego przedmiotem badań indywidualne losy jednostki ludzkiej; zob. też egzystencjalizm (filozofia) w Wikipedii
(1.2) psych. holistyczna teoria osobowości i szkoła terapeutyczna, zrodzona na gruncie ruchu humanistycznego w psychologii; zob. też egzystencjalizm (psychologia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egzystencja ż, egzystencjalista m
czas. egzystować ndk.
przym. egzystencjalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. existentialisme[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Hasło „egzystencjalizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.