egocentryk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɛɡɔˈʦ̑ɛ̃ntrɨk], AS: [egocẽntryk], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba nie biorąca pod uwagę czyichś opinii, uważająca, że „świat kręci się wokół niej”
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik egocentryk egocentrycy dopełniacz egocentryka egocentryków celownik egocentrykowi egocentrykom biernik egocentryka egocentryków narzędnik egocentrykiem egocentrykami miejscownik egocentryku egocentrykach wołacz egocentryku egocentrycy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. egocentryzm m
- forma żeńska egocentryczka ż
- przym. egocentryczny
- przysł. egocentrycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. egocentric[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) egocentric
- białoruski: (1.1) эгацэнтрык m, эгацэнтрыст m
- bułgarski: (1.1) егоцентрик m
- duński: (1.1) egocentriker w
- francuski: (1.1) égocentrique
- hiszpański: (1.1) egocéntrico
- nowogrecki: (1.1) εγωκεντρικός
- rosyjski: (1.1) эгоцентрист m
- ukraiński: (1.1) егоцентрик m
- włoski: (1.1) egocentrico m
- źródła:
- ↑ Hasło „egocentryk” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 827.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.