egocentryczny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌɛɡɔʦ̑ɛ̃nˈtrɨʧ̑nɨ], AS: [egocẽntryčny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z egocentryzmem, świadczący o traktowaniu siebie jako najważniejszy/centralny punkt świata
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ta egocentryczna, trochę dziecinna kobieta była mu potrzebna[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) egoistyczny, egotyczny, narcystyczny, zaborczy[2]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egocentryk m, egocentryczka ż, egocentryzm m, egocentryczność ż
przysł. egocentrycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Olga Tokarczuk, Podróż ludzi księgi, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.