dziewięcioletni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʥ̑ɛvʲjɛ̇̃ɲʨ̑ɔˈlɛtʲɲi], AS: [ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający dziewięć lat

(1.2) trwający dziewięć lat

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dziewięcioletni		dziewięcioletnia	dziewięcioletnie	dziewięcioletni	dziewięcioletnie
dopełniacz	dziewięcioletniego		dziewięcioletniej	dziewięcioletniego	dziewięcioletnich
celownik	dziewięcioletniemu		dziewięcioletniej	dziewięcioletniemu	dziewięcioletnim
biernik	dziewięcioletniego	dziewięcioletni	dziewięcioletnią	dziewięcioletnie	dziewięcioletnich	dziewięcioletnie
narzędnik	dziewięcioletnim		dziewięcioletnią	dziewięcioletnim	dziewięcioletnimi
miejscownik	dziewięcioletnim		dziewięcioletniej	dziewięcioletnim	dziewięcioletnich
wołacz	dziewięcioletni		dziewięcioletnia	dziewięcioletnie	dziewięcioletni	dziewięcioletnie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Przestępców wytropi bohaterski porucznik Haldane, a pomoże mu w tym dziewięcioletnia dziewczynka – Melanie^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziewięciolecie n, dziewięciolatek m, dziewięciolatka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дзевяцігадовы; (1.2) дзевяцігадовы
• bułgarski: (1.1) деветгодишен; (1.2) деветгодишен
• czeski: (1.1) devítiletý; (1.2) devítiletý
• duński: (1.1) niårig; (1.2) niårig
• esperanto: (1.1) naŭjara; (1.2) naŭjara
• niemiecki: (1.1) neunjährig; (1.2) neunjährig
• nowogrecki: (1.1) εννιάχρονος, εννιαετής, εννεαετής; (1.2) εννιάχρονος, εννιαετής, εννεαετής
• rosyjski: (1.1) девятилетний; (1.2) девятилетний
• słowacki: (1.1) deväťročný; (1.2) deväťročný
• szwedzki: (1.1) nioårig; (1.2) nioårig
• ukraiński: (1.1) дев'ятирі́чний, дев'ятилі́тній; (1.2) дев'ятирі́чний, дев'ятилі́тній
• węgierski: (1.1) kilencéves

źródła: