dwukierunkowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdvucɛrũŋˈkɔvɨ], AS: [dvuḱerũŋkovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) działający, odbywający się w dwóch kierunkach, mający dwa kierunki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwukierunkowy dwukierunkowa dwukierunkowe dwukierunkowi dwukierunkowe dopełniacz dwukierunkowego dwukierunkowej dwukierunkowego dwukierunkowych celownik dwukierunkowemu dwukierunkowej dwukierunkowemu dwukierunkowym biernik dwukierunkowego dwukierunkowy dwukierunkową dwukierunkowe dwukierunkowych dwukierunkowe narzędnik dwukierunkowym dwukierunkową dwukierunkowym dwukierunkowymi miejscownik dwukierunkowym dwukierunkowej dwukierunkowym dwukierunkowych wołacz dwukierunkowy dwukierunkowa dwukierunkowe dwukierunkowi dwukierunkowe - przykłady:
- (1.1) Spora część ulic, dotychczas dwukierunkowych, będzie ulicami jednokierunkowymi[1].
- (1.1) Miała więc miejsce dwukierunkowa ekspansja chrześcijaństwa średniowiecznego[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ruch dwukierunkowy • ulica dwukierunkowa • studia dwukierunkowe
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) jednokierunkowy
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bidirectional
- interlingua: (1.1) bidirectional
- niemiecki: (1.1) in beiden Richtungen
- źródła:
- ↑ (pgl), Tygodnik Siedlecki, 14/08/2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Olszewski Daniel, Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.