drzewce (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈḍʒɛfʦ̑ɛ], AS: [ḍžefce], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) drewniana część broni drzewcowej i obuchowej; zob. też drzewce (broń) w Wikipedii
- (1.2) drewniany drążek, do którego mocuje się flagę lub sztandar; zob. też drzewce (sztandar) w Wikipedii
- (1.3) belka, będąca częścią omasztowania; zob. też drzewce (żeglarstwo) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik drzewce drzewca dopełniacz drzewca drzewc[1] / drzewców[2] celownik drzewcu drzewcom biernik drzewce drzewca narzędnik drzewcem drzewcami miejscownik drzewcu drzewcach wołacz drzewce drzewca - przykłady:
- (1.1) Głowę zdrajcy wetknięto na drzewce i wystawiono ponad murem zamkowym.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) żeleźce
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. drzewny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- niepoprawna jest forma M. lp
drzewiec - tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shaft; (1.3) spar
- duński: (1.2) skaft n, stang w
- esperanto: (1.2) flagstango; (1.3) stango, mastaro
- francuski: (1.3) espar m
- ido: (1.3) esparo
- interlingua: (1.?) fuste
- rosyjski: (1.2) древко n
- źródła:
- ↑
Hasło „drzewce” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.