dręczycielka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdrɛ̃n͇ʧ̑ɨˈʨ̑ɛlka], AS: [drẽṇčyćelka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, która kogoś dręczy, zamęcza, znęca się nad nim
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dręczycielka dręczycielki dopełniacz dręczycielki dręczycielek celownik dręczycielce dręczycielkom biernik dręczycielkę dręczycielki narzędnik dręczycielką dręczycielkami miejscownik dręczycielce dręczycielkach wołacz dręczycielko dręczycielki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dręczenie n, udręczenie n, udręczanie n, zadręczenie n, zadręczanie n
- forma męska dręczyciel m
- czas. dręczyć ndk., udręczyć dk., udręczać ndk., zadręczyć dk., zadręczać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- forma żeńska od dręczyciel
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dręczyciel
- rosyjski: (1.1) мучительница ż, истязательница ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.