docentura (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɔʦ̑ɛ̃nˈtura], AS: [docẽntura], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) eduk. posada docenta
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik docentura docentury dopełniacz docentury docentur celownik docenturze docenturom biernik docenturę docentury narzędnik docenturą docenturami miejscownik docenturze docenturach wołacz docenturo docentury - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) docent
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. docent m
- przym. docencki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Dozentur od niem. Dozent[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.