diagnozowanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdʲjaɡnɔzɔˈvãɲɛ], AS: [dʹi ̯agnozovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) med. stawianie diagnozy
- (1.2) ustalanie przyczyn jakiegoś zjawiska i tego, jaki jest stan rzeczy
- odmiana:
- (1.1-2) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik diagnozowanie dopełniacz diagnozowania celownik diagnozowaniu biernik diagnozowanie narzędnik diagnozowaniem miejscownik diagnozowaniu wołacz diagnozowanie - przykłady:
- (1.1) Niepowodzenia w diagnozowaniu wynikają prawdopodobnie z niedoceniania częstości występowania tych zaburzeń wśród płci żeńskiej oraz niedoskonałości kryteriów klasyfikujących.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdiagnozowanie n, diagnoza ż, diagnostyka ż, diagnostyk m, diagnosta m
- czas. diagnozować ndk., zdiagnozować dk.
- przym. diagnostyczny, diagnozowalny
- przysł. diagnostycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od diagnozować
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) диагнозиране n, диагностиране n, диагностициране n
- ukraiński: (1.1) діагностування n
- źródła:
- ↑ Agnieszka Rynkiewicz, Izabela Łucka, Monika Fryze, Wysokofunkcjonujące dziewczęta z autyzmem i zespołem Aspergera — przyczyny rzadkiego diagnozowania, opis przypadków, s. 48, tom 9, Psychiatria 2012, nr 2, 43–52. Via Medica, ISSN 1732–9841
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.