definitive (język angielski)
przymiotnik
- (1.1) definitywny, pewny, ostateczny[1]
- (1.2) miarodajny, pełny, najlepszy w swoim rodzaju
- odmiana:
- definitive; st. wyższy more definitive; st. najwyższy most definitive
- przykłady:
- (1.1) I must get a definitive answer to my question. → Muszę znaleźć ostateczną odpowiedź na moje pytanie.
- (1.1) The court has issued a definitive ruling. → Sąd wydał ostateczny wyrok.
- (1.2) A definitive biography → Kompletna biografia
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) definite
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. definition
- czas. define
- przysł. definitively, definitely, indefinitely
- przym. indefinite
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Tomasz Wyżyński, Nowy praktyczny słownik angielsko-polski i polsko-angielski, s. 126, wydawnictwo Świat Książki, 2004, ISBN 83-7391-054-9
definitive (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) definitywny, ostateczny
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. definitivemente
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.