deżdż (język polski)
deżdż (1.1)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [dɛʃʧ̑], AS: [dešč], zjawiska fonetyczne: wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. deszcz[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik deżdż dżdże[2] dopełniacz dżdżu[2] dżdżów[2] celownik dżdżowi[2] dżdżom[2] biernik deżdż / nie istnieje[2] dżdże narzędnik dżdżem[2] dżdżami[2] miejscownik dżdżu[2] dżdżach[2] wołacz dżdżu dżdże - przykłady:
- (1.1) Z nieba lał się deżdż.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. deszcz m, dżdżownica ż, deszczownia ż, deszczówka ż, dżdżawka ż, dżdżownicowate nmos, dżdżystość ż
- czas. dżdżyć ndk.
- przym. dżdżysty, deszczowy
- przysł. dżdżysto, dżdżyście, deszczowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prasł. *dъždžь → deszcz[3]
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- (1.1) Ponieważ język polski nie zachowuje dźwięczności na końcu słów, deżdż przekształcił się w deszcz (z bezdźwięcznymi spółgłoskami szcz)[4].
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: deszcz
- źródła:
- ↑ Hasło „Dżdżysty deszcz to błąd!” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Hasło „dżdżu” w: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 195.
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, s. 113.
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 143.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.