dłużyca (język polski)
dłużyce (1.1)
- wymowa:
- IPA: [dwuˈʒɨʦ̑a], AS: [du̯užyca]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) leśn. długi pień ściętego drzewa z obciętymi gałęziami i wierzchołkiem, mający długość m.in. 9 m w przypadku drzew iglastych i 6 m w przypadku drzew liściastych[1]; zob. też dłużyca w Wikipedii
- (1.2) gw. szoferska ciężarówka z długą skrzynią ładunkową[2]
- (1.3) gw. szoferska naczepa Jelcza[2]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dłużyca dłużyce dopełniacz dłużycy dłużyc celownik dłużycy dłużycom biernik dłużycę dłużyce narzędnik dłużycą dłużycami miejscownik dłużycy dłużycach wołacz dłużyco dłużyce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. długi
- rzecz. długość ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) долготьё n
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 68.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.