dąbrowa (język polski)
dąbrowa (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) leśn. las lub zagajnik porośnięty przeważnie dębem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dąbrowa dąbrowy dopełniacz dąbrowy dąbrów celownik dąbrowie dąbrowom biernik dąbrowę dąbrowy narzędnik dąbrową dąbrowami miejscownik dąbrowie dąbrowach wołacz dąbrowo dąbrowy - przykłady:
- (1.1) A w tych borach olsztyńskich / dobrze z psami wędrować. / A w tych jarach olsztyńskich / sośnina i dąbrowa[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dąbrowa świetlista
- synonimy:
- (1.1) pot. dębina, dębniak
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) las, zagajnik, gaj
- meronimy:
- (1.1) dąb, dąbek, dębczak
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dąb mrz, dębik mrz, Dąbrowa ż, Dąbrowice nmos, dębina ż
- przym. dąbrowski, dąbrowicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *dǫbrova[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) harizti
- białoruski: (1.1) дуброва ż
- bułgarski: (1.1) дъбрава ż
- czeski: (1.1) doubrava ż
- dolnołużycki: (1.1) dubrawa ż
- duński: (1.1) egeskov w
- galicyjski: (1.1) carballeira ż
- górnołużycki: (1.1) dubrawa ż
- litewski: (1.1) ąžuolynas m
- łaciński: (1.1) aesculetum n
- niemiecki: (1.1) Eichenwald m, Eichenhain m
- nowogrecki: (1.1) δρυμός m
- rosyjski: (1.1) дубрава ż, дуброва ż
- słoweński: (1.1) dobrava ż
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) дѫбрава ż
- ukraiński: (1.1) діброва ż
- włoski: (1.1) querceto m, querceta ż
- źródła:
- ↑ Poezje, Konstanty Ildefons Gałczyński, 1928-1953 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „dąbrowa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.