czeluść (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʧ̑ɛluɕʨ̑], AS: [čeluść]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. przepaść, głębia, jama
- (1.2) st.pol. paszcza
- (1.3) st.pol. szczęka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czeluść czeluście / czeluści dopełniacz czeluści czeluści celownik czeluści czeluściom biernik czeluść czeluście / czeluści narzędnik czeluścią czeluściami miejscownik czeluści czeluściach wołacz czeluści czeluście / czeluści - przykłady:
- (1.1) Patrzył jak jego plecak stacza się w czeluść.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) czeluść piekielna
- synonimy:
- (1.1) otchłań
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Czeluścin mrz
- przym. czeluściński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) abyss
- białoruski: (1.1) прорва ż, бездань ż, бяздонне n, прадонне n
- niemiecki: (1.1) Abgrund m, Loch n, Schlund m
- rosyjski: (1.1) бездна ż
- slovio: (1.1) bezdno (бездно)
- szwedzki: (1.1) avgrund w, klyfta w, gap n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.