cyrkon (język polski)

cyrkon (1.1)
cyrkon (1.2)
wymowa:
, IPA: [ˈʦ̑ɨrkɔ̃n], AS: [cyrkõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Zr i liczbie atomowej 40; zob. też cyrkon w Wikipedii
(1.2) miner. pospolity minerał z gromady krzemianów; zob. też cyrkon (minerał) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma cyrkon?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) symbol. Zr
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cyrkonówka ż, cyrkonia ż
przym. cyrkonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Zirkon, franc. zircone, port. zircão[1] < arab. زرقون (zargun) → cynobrowy lub pers. زرگون (zargun)[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „cyrkon” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Cally Hall, Szlachetne i ozdobne kamienie, wyd. Elipsa, Warszawa 1993, s. 42.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.