ceber (język polski)

ceber (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʦ̑ɛbɛr], AS: [ceber]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. duże, drewniane naczynie do noszenia wody i trunków; zob. też ceber (naczynie) w Wikipedii

(1.2) pot. głowa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ceber	cebry
dopełniacz	cebra	cebrów
celownik	cebrowi	cebrom
biernik	ceber	cebry
narzędnik	cebrem	cebrami
miejscownik	cebrze	cebrach
wołacz	cebrze	cebry

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) szaflik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cebr mrz

zdrobn. ceberek mrz, cebrzyk mrz

związki frazeologiczne:

lać jak z cebra

etymologia:

(1.1) st.pol. cebr^[1] < niem. Zuber < niem. zwei + *ber^[2]

(1.2) od (1.1)

uwagi:

(1.1) W postaci czebri (=cebry) prawdopodobnie pierwszy zapisany wyraz pospolity (w Kronice polskiej Galla Anonima)^[1].

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) цэбар m; (1.2) цэбар m
• bułgarski: (1.1) чебър m
• esperanto: (1.1) tino
• hiszpański: (1.1) tina ż
• jidysz: (1.1) שאַף m/n (szaf)
• połabski: (1.1) balajă ż
• rosyjski: (1.1) бадья ż
• ukraiński: (1.1) цебер m; (1.2) цебер m
• wilamowski: (1.1) ymer m, ȳmer m

źródła: