bubel (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. towar złej jakości, posiadający wady
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bubel buble dopełniacz bubla bubli celownik bublowi bublom biernik bubel buble narzędnik bublem bublami miejscownik bublu bublach wołacz bublu buble - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) badziewie, barachło, chłam, dziadostwo, fajans, niedoróbka, fuszerka, tandeta
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. bublowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Bubbles[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) барахло n
- źródła:
- ↑ Hasło „bubel” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 102.
- ↑
Hasło „bubel” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.