bramin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbrãmʲĩn], AS: [brãmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. kapłan hinduski, który posiada świętą wiedzę; najwyższy stan społeczny dawnych Indii
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Wyróżniane są cztery warny: kapłanów (bramini), wojowników (kszatrija), chłopów (wajśja), sług (śudra).
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. bramiński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) sanskr. ब्रह्म (brahma)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) brahman
- baskijski: (1.1) brahman
- duński: (1.1) bramin w
- francuski: (1.1) brahmane m
- hiszpański: (1.1) brahmán m
- sanskryt: (1.1) ब्रह्म m
- słowacki: (1.1) brahman m
- źródła:
bramin (język duński)
- wymowa:
- IPA: [bʁɑˈmiˀn]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.