botanik (język polski)

wymowa:
IPA: [bɔˈtãɲik], AS: [botãńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) specjalista w zakresie botaniki

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) kobieta botanik (1.1), botaniczka
odmiana:
(1.1)
(2.1) nieodm.,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. botanista[2]
(2.1) pot. botaniczka
antonimy:
hiperonimy:
(1-2) biolog
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. botanika ż, botaniczność ż, botanizowanie n
forma męska przest. botanista mos
forma żeńska botaniczka ż
czas. botanizować ndk.
przym. botaniczny
przysł. botanicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. botanika
uwagi:
(1.1) por. botanista; zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
(2.1) por. botaniczka; zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: botaniczka
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „botanik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „botanista” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

botanik (język czeski)

wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: botanik
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) botanik
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) biolog
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. botanika ż
forma żeńska botanička ż
czas. botanizovat ndk.
przym. botanický
przysł. botanicky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

botanik (język duński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) botanika
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. botaniker w
przym. botanisk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

botanik (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) botanik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. botanika ż
forma żeńska botanička ż
czas. botanizovať ndk.
przym. botanický
przysł. botanicky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 46.

botanik (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) botanika
odmiana:
(1.1) en botanik, botaniken, blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. botaniker w
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

botanik (język turecki)

wymowa:
IPA: [bota'nic]
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) botanika

przymiotnik

(2.1) botaniczny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sistematik botanik • farmasötik botanik • orman botaniği • botanik bahçesi
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.