boć (język polski)

boć (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

spójnik

(1.1) przest. emfatyczne „bo”[1]

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) gw.[2] bocian, bocian biały
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Nie baw się zapałkami, boć się poparzysz.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) bocian, pot. bociek; gw. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boćko, busiek, buśko, busion, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; reg. białost. klekotun
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. bo + -ć
(2.1) prasł. *botьjanъ
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bo
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bocian
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „boć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Janusz Strutyński, Polskie nazwy ptaków krajowych. Prace Komisji Językoznawstwa Nr 33, Polska Akademia Nauk – Oddział w Krakowie, 1972.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.