-ć (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

partykuła emfatyczna

(1.1) przest. skrócona słowa „ci”, formy celownika zaimka osobowego „ty”

końcówka fleksyjna

(2.1) …tworząca bezokoliczniki czasowników koniugacji Xa

(2.2) …tworząca bezokoliczniki czasowników koniugacji XI

odmiana:

(1.1) jeżeli wyraz kończy się na spółgłoskę, to partykuła przybiera postać „-ci”, np.: „jużci”

(2.1) według koniugacji Xa

(2.2) według koniugacji XI

przykłady:

(1.1) Wolno ci Tomku w swoim domku. = Wolnoć Tomku w swoim domku.

(2.1) picie → pić

(2.2) wóz → wieźć

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz słowa kończące się na „-ć”

(1.1) konstrukcja nieco archaiczna, wychodząca powoli z użycia, współcześnie używana prawie wyłącznie w utartych zwrotach

tłumaczenia:

źródła: