bocon (język polski)
bocon (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) gw.[1] bocian, bocian biały
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bocian, pot. bociek; gw. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocoń, boczoń, boćko, boć, busiek, buśko, busion, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; reg. białost. klekotun
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *botьjanъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bocian
- źródła:
- ↑ Janusz Strutyński, Polskie nazwy ptaków krajowych. Prace Komisji Językoznawstwa Nr 33, Polska Akademia Nauk – Oddział w Krakowie, 1972.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.