bitki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbʲitʲci], AS: [bʹitʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) kulin. rozbite tłuczkiem odkrawki mięsa

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp oraz M., B.i W. lm od: bitka

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	bitki
dopełniacz	bitek
celownik	bitkom
biernik	bitki
narzędnik	bitkami
miejscownik	bitkach
wołacz	bitki

(2.1) zob. bitka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zrazy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bitka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

bitki (język azerski)

bitki (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) roślina^[1]

przymiotnik

(2.1) roślinny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bitki (język turecki)

bitki (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) roślina

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: