biesiadny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) związany z biesiadą, dotyczący biesiady
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik biesiadny biesiadna biesiadne biesiadni biesiadne dopełniacz biesiadnego biesiadnej biesiadnego biesiadnych celownik biesiadnemu biesiadnej biesiadnemu biesiadnym biernik biesiadnego biesiadny biesiadną biesiadne biesiadnych biesiadne narzędnik biesiadnym biesiadną biesiadnym biesiadnymi miejscownik biesiadnym biesiadnej biesiadnym biesiadnych wołacz biesiadny biesiadna biesiadne biesiadni biesiadne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) stół biesiadny • kapela / muzyka / piosenka / grupa biesiadna • muzyk biesiadny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biesiada ż, biesiadniczka ż, biesiadnik mos, biesiadowanie n
- czas. biesiadować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) бяседны
- niemiecki: (1.1) Festmahls-, Fest-
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.