biało-czarny (język polski)

biało-czarne (1.1) zebry

wymowa:

IPA: [ˌbʲjawɔ‿ˈʧ̑arnɨ], AS: [bʹi ̯au̯o‿čarny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j , ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czarny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	biało-czarny		biało-czarna	biało-czarne	biało-czarni	biało-czarne
dopełniacz	biało-czarnego		biało-czarnej	biało-czarnego	biało-czarnych
celownik	biało-czarnemu		biało-czarnej	biało-czarnemu	biało-czarnym
biernik	biało-czarnego	biało-czarny	biało-czarną	biało-czarne	biało-czarnych	biało-czarne
narzędnik	biało-czarnym		biało-czarną	biało-czarnym	biało-czarnymi
miejscownik	biało-czarnym		biało-czarnej	biało-czarnym	biało-czarnych
wołacz	biało-czarny		biało-czarna	biało-czarne	biało-czarni	biało-czarne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Czy macie w tej promocji coś oprócz biało-czarnych koszulek?

składnia:

kolokacje:

(1.1) biało-czarna kratka

synonimy:

(1.1) czarno-biały

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dwukolorowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) black and white
• baskijski: (1.1) zuri-beltz
• esperanto: (1.1) blanknigra
• niemiecki: (1.1) weiß-schwarz
• słowacki: (1.1) bielo-čierny

źródła: